Sarnıç, Sait Faik Abasıyanık tarafından 1939 yılında yayınlanan 100 sayfadan oluşan bir öykü kitabı. İlk olarak Çığır Kitapevi tarafından çıkmış. Benim elimdeki baskısı ise Yapı Kredi Yayınlarına ait. Yazarın Semaver adlı öykü kitabından sonra yazdığı ikinci öykü kitabı ve 16  kısa öyküden oluşuyor. İlk kitabı olan Semaver de yer almayan öykülerine bu kitapta yer veriliyor ve yazarın hayatının belli dönemlerindeki gözlemlerine dayanıyor. Bursa da yaşadıklarını anlattığı öyküler Sarnıç, Beyaz Altın, Hancının Karısı, Ormanda Uyku, Gaz Sobası, Davut'un Anası, Loğusa adlı öyküleri. İstanbul'da yaşadığı dönemde yazdığı öyküler ise Kalorifer ve Bahar, Bir Karpuz Sergisi, Mavnalar, Gece İşi, Kim Kime Park, Plaj İnsanları adlı öyküleri olduğu düşünülmekte. Yurt dışında yaşadığı dönemde kaleme alınan öyküleri Grenoble'de İtalyan Mahallesi ve Marsilya Limanı adlı öyküleridir.

Öykülerinin çoğu Varlık, Ağaç, Gündüz, Ses, Yeditepe, Yücel gibi dergilerde yayınlanmış ancak en çok Varlık'da yayınlanan öyküler yer alıyor ve her öykünün sonunda  nerede ve ne zaman yayınlandığına ulaşabiliyorsunuz.

Benim en sevdiğim öykülerinden bazılarına yer vermek gerekirse ilk sırada Loğusa isimli öyküsü oldu.  Kırklı yaşlarındaki Rüstem'in otuzlu yaşlarındaki babasının ikinci eşine olan öfkesini okuyoruz. Doğum sancısı çeken bu kadının başında ellerinde sopalarla nasıl kavga ettiklerini ve en sonunda genç kadının karnına doğru kalkan sopayı. 

Kitaba ismini de veren ilk öykü Sarnıç ise bir adamın eski yaşamına olan özlemini okuyoruz. Anılarını, sorgulamalarını, gözlerini yaşartan geçmişine yer veriliyor öykü boyunca.

Bir Karpuz Sergisi adlı öykü yoksulluğu temsil ediyor bana göre, hayali karpuz sergisi açmak olan bir adamın hikayesini anlatıyor. 

Kim kime adlı öyküde ise evinde ölen kocasının cenazesini evden aldırmak için kapı kapı dolasan bir kadının hikayesi var. Tüm çabasına rağmen tüm insanların görmezden gelmesi üzerine kocasını uçurumdan atıp, bileti olmadan Kadıköy vapuruna biniyor ve vapurdan bilet sayısı kadar adamın inmiş olduğunu öğreniyoruz en sonunda.

Sarnıç kısa sürede sonunu getirebileceğiniz kısa öykülerden oluşan bir kitap ve konu edebiyat ise akla gelen ilk öykü kitaplarından biri oldu benim için. Hayatın içinden öyküler, abartısız, yalın, sıcak ve olduğu gibi yazılan, samimi, sade bir dile sahip. Farklı bir dünya, farklı bir bakış açısı ve çok farklı duygularla bakabileceğimiz öyküler söz konusu. Sıradan insanların hayatlarını sade bir dille anlatan Sait Faik Abasıyanık insanı temel alarak yalnızlığı, yoksulluğu, hayalleri dile getiriyor. 

Benim elimdeki basımının Yapı Kredi Yayınları'na ait olduğunu söylemiştim. Birde Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları baskısı var bildiğim kadarıyla ve o baskısında öykülerden sonra gelen anı kısmı var. İki, üç sayfalık o bölümü de okumak isterdim açıkçası. Üstelik çok hoş bir kapak tasarımına da sahip. 

Bakış Açısı Nisan 2017 tarihinde yayınlanan 127 sayfalık bir kişisel gelişim kitabı. Karina Yayınevi tarafından yayınlanan kitap Yazar Demet Baykal'ın ilk kitabı.

BAKIŞ AÇISI KONUSU

Hikaye Devran'ın gördüğü bir rüya ile başlıyor. Ramazan ayının ilk gününde gördüğü bu rüyanın yarattığı etkiyi üzerinden uzun süre atamıyor ve gördüğü rüyanın anlamını araştırmaya başlıyor. Ancak yeterli bilgiye ulaşamıyor. Çocukluk arkadaşı Hakan'a anlatıyor rüyasını ve onun aracılığıyla medyumluk yapan kuzeni Ekrem'le tanışıyor. Ekrem'in rehberliğinde inanmadığı bir yolda yürümeye başlıyor. Ekrem ve rüyasında gördüğü İlahi rehberi ile yolunu bulmaya çalışıyor. 

Sonraki bölümlerde ailesine karşı gelmemek için Zeliha'dan nasıl vazgeçtiğini, ayrılığından sonra beyninde tespit edilen tümörü ve tedavi süreci, hastalığının ardından Zeliha ile tekrar bir araya gelmeleri, çocukluk arkadaşı Hakan ve eşi Seda'nın hikayeleri ve geçmiş yaşam terapisi bölümleri okuyucuyla buluşuyor. 

Kurgu ile birlikte Evrenin Çekim Yasası, Kuantum Olumlama Teknikleri, Mucizeleri Hayatımıza Çekmek, Zihinsel ve Ruhsal Seçimlerimiz, Kimlik Arayışı, Sezgilerimiz ve Tevafuk, Evrenin İşaret Dili, Rüyaların Gizli Şifreleri ve Astral Seyahat, Doğru Şekilde İstemek, İlahi Rehberlik ve Tekamül, Ölüm Anlayışı ve Ruh Göçü, İnançlar ve İnanışlar gibi konulara değiniliyor. 

''Henüz dünyaya düşmeden, sevgili anne ve babamla tılsımlı bir sözleşme imzalamışım gibi hissederdim kendimi. Bana verdikleri isim bile onların yolunu, düşünce ve hedeflerini vurguluyordu. Gün gelip de ibreyi istedikleri yöne döndürecek erkek evlatları; Devran.''

''Bana, hayatımın bir dönemine geri gönderilme şansı verilse, hiç tereddüt etmeden, dünyada ölüm gibi bir gerçeğin varlığına henüz tanıklık etmediğim zamanları seçerdim.''

BENİM YORUMUM

Öncelikle hiç bir zaman kişisel gelişim kitaplarını sevebilen biri olamadım. Bu konuda ön yargılarım var denemez. Okuduğum kişisel gelişim kitaplarının sonucu demek doğru olur. Kişisel gelişim kitaplarına bir çok defa güzel başlangıçlar yapsam da üzerimde kurulmak istenen baskıya daha fazla tahammül edemiyorum sanırım. Bunları yaparsanız bunlar olur diyorlar. Ben ise bunları yapıp da hayatı gerçek anlamda değişen kaç kişi var hep merak etmişimdir. Yani kısacası kitap türleri içerisinde kişisel gelişim kitapları kaçıncı sırada olur senin için diye sorarsanız. Kesinlikle son sıralarda olur hiç tartışmasız.

Bakış Açısı ise kişisel gelişim kitaplarında itici gelen o yaklaşımdan uzak ve bu beni inanılmaz mutlu etti. En önemlisi merak uyandıran, ilgimi çeken bir hikaye ve karakterler vardı. Elime aldıktan sonra sadece iki saat içerisinde bitirebildiğim bir akıcılık söz konusuydu. Yazarında arka kapakta vurguladığı gibi ''Söylediklerimi yapın!'' yaklaşımına kapılmayıp. böyle bir hikayeyle anlatmak istediklerini ortaya koyması benim açımdan çok olumluydu. Kendimi bir şeyleri yapmaya mecbur hissetmek yerine hikayeye farklı bakış açılarıyla bakmak tercihim.

Kitap hakkında eleştirebileceğim tek şey kapak tasarımı oldu. Ben yazar yerinde olsaydım çok farklı bir şey hayal ederdim bu kitap için sanırım. Çok güzel ve etkileyici bir hikaye söz konusu, kapağında bu hikayeyi yansıtmasını isterdim. Bu tasarıma baktığımda ''Söylediklerimi yapın!'' yaklaşımını temsil ediyormuş hissini verdi bana. Oysa ki hiç de öyle değil. Bakış Açısı bence bu kitaba çok uygun bir isim. Benim tek derdim kapak tasarımıyla. Bu benim düşüncem tabi ki ve bu aşamada yazarın yayınlanan ilk kitabı olduğu da unutulmamalı.

Yazar her bölüm için bir alıntıya yer vermiş. OSHO, Franz Kafka, Konfüçyüs, Whilliam Shakespeare, Goethe, Dostoyevski, Albert Eınsteın, Nikola Tesla, Henry Ford, Bernard Shaw gibi isimlerin düşünceleriyle anlatmak istediklerini destekliyor olması her bölüme dikkat çeken bir başlangıçla başlamanızı sağlıyor. Aynı zaman da mevlana, yunus emre gibi isimlere de yer vererek, savunulmak istenen görüşler desteklenmiş. 

Benim okurken en çok etkilendiğim bölümler İtalya ve Geçmiş Yaşam Terapisi bölümleriydi. Bu bölümleri okuduğumda içimi inanılmaz bir merak sardı ki bence bu iyi bir şey. 

Yazar, Kitabın ana karakteri Devran'la beraber, RUHSAL AYDINLANMA YOLCULUĞUNA HAZIR MISINIZ? diye soruyor. Hazırsanız neden olmasın diyorum. 😉

Uyku, Japon yazar Haruki Murakami tarafından 1990'da yayınlanmış olan kitabı ve Türkçeye çevirisi Hüseyin Can Erkin tarafından 2015'de yapıldı. Anlatı tarzındaki bu kitap Doğan Kitap tarafından 90 sayfa olarak yayınlandı.

Uyku Kitap Konusu (spoiler içerir)

Uyku, ismini öğrenemediğimiz güzel bir kadın karakterin hikayesi. Diş hekimi eşi ve bir çocuğuyla sıradan ve huzurlu bir hayat yaşayan karakterin bir gece gördüğü rüyadan sonra günlerce hatta haftalarca uyuyamaması kitabın temel konusu.

Her günü birbirinin aynısı olan, günlerin birbirini tekrarladığı bir hayat. Her gün aynı saatte kalkar, eşinin ve çocuğunun aynı şekilde kahvaltısını hazırlar, her gün aynı kelimelerle onları yolcu eder. Her gün ''dikkat et'' ve ''merak etme'' lafları. Günlük alışverişten sonra öyle yemeği için eşini bekler. Öyleden sonraları yüzmek ve spor yapmak için evden çıkar ve eve geldikten sonra akşam yemeğini hazırlayarak kocasının ve çocuğunun eve gelmesini beklemeye başlar. Aynı konuşmalar her gün tekrarlanır. Görünüşte her şey kusursuzdur. Çevresindeki insanlar çok şanslı olduğunu düşünmektedir.

Bir gece gördüğü rüya, karabasanla başlayan uykusuzluk tüm sıradanlığının içinde harekete geçmek için verilmiş bir fırsattır adeta. O gece eline bir Tolstoy'un Anna Karenina kitabını alır ve okumaya başlar. Gençlik yıllarında okuduğu bu kitabı ilk defa okuyor hissine kapılır. Uyumadan geçirdiği günler boyunca bu kitabı bir çok defa, tekrar tekrar okuyacaktır. Her gece eşi ve çocuğu uyuduktan sonra yataktan kalkar ve geçmişte yapmaktan hoşlandığı şeyleri tekrar yapmaya başlar. Kitap okumak, çikolata yemek ve bir iki kader brendi içmek gibi. Ne kocası nede oğlu hiç bir şeyin farkında değildir. Onlar için gün başladığında her şey olması gerektiği gibi devam ediyordur. Günlük görevler eksiksiz bir şekilde yerine getiriliyordur.

''Hiç kimse bendeki değişikliğin farkında değildi. Benim hiç uyuyamadığımın, durmaksızın kitap okuduğumun, aklımın gerçeklikten yüzlerce yıl, on binlerce kilometre uzakta bir yerlerde olduğunun hiç kimse farkına varmadı.''

Haftalar sonra dahi bitmek bilmeyen enerjisini ve bilincinin berraklığını sorgulasa da bu durumdan etrafındaki hiç kimseye bahsetmemiştir. Doktora gitmeyi hatta tedavi olmayı dahi düşünür. Ancak kimse ona inanmayacaktır. İnansalar dahi bir çok teste maruz kalacaktır ki bu katlanabileceği bir süreç değildir. Üstelik hiç uyumuyor olması sorun değildir. Kendisini hiç olmadığı kadar sağlıklı, güzel ve enerjik hissediyordur.

Benim Yorumum

Haruki Murakami, romanlarında ve öykü kitaplarında fantastik ögelere, gizem ve birbirinden farklı karakterlere yer vermeyi seven yazarlardan. Bu kitabında da benzer ögelere yer verilmiş olsa da tam olarak yazarı temsil edebilecek bir hikaye söz konusu değil. Bu güne kadar yazarı okumayan bir okura bu kitap ile başlamasını kesinlikle önermezdim. Bu kitap okumaya başlayacağınız ilk kitabı olmamalı. Yazarın tarzını, diğer romanlarını bilmeyen biri, hayal kırıklığına uğrayabilir. Yarım kalmış bir hikaye okuduğunu düşünebilir. Bir çok eksik bulabilir ve hatta kitabın gelişme ve sonuç kısmının eksik kaldığı hissine dahi kapılabilirsiniz. Kitaplarını okuyanlar bilir bu yazarın hep yaptığı bir şey belki ama bu kitabında çok daha belirgin. Yazarın tarzını biliyorum diyorsanız, bu hikayeyi seveceğinizi düşünüyorum. Aslında anlatmak istediklerini çok kolay kavrayabilir, sorduğu sorulara kısmen cevap verebilir ve aslında iyi tasarlanmış olan hikayenin özüne inebilirsiniz.

''İkisi hiç bir şey bilmiyorlar. Dünyanın hiç bir değişikliğe uğramadan dönüp durmaya devam ettiğini sanıyorlar. Fakat öyle değil işte. Dünya onların farkında dahi olmadığı anlarda hızla değişiyor. Geriye dönüşü olmayacak şekilde.''

Kuşe kağıda basılmış bir kitap düşünün, kullanılan İllüstrasyonlarla çok daha gösterişli, asil bir havası var. Her bir sayfasının özenle hazırlandığı o kadar belli ki. Kitabı elinize aldığınızda o kaliteyi hissetmemek mümkün değil. Kapağı, sayfa kalitesi, İllüstrasyonlar, baskı bir bütün olarak düşünüldüğünde kusursuz diye bilirim sadece. Sırf bu nedenle kitabı tekrar tekrar elime alıp sayfaların arasında dolaşmak istiyorum desem. 

Kitabın bende bıraktıklarından bahsetmek istiyorum birazda. Öncelikle sıradan, basit bir hikayenin sizi beklediğini düşünebilirsiniz ilk sayfalarda. Ancak çok geçmeden bunun böyle olmadığını anlıyorsunuz. Aslında anlatılmak istenen uyuma sorunu çeken bir kadının yaşadıkları ve bedensel, zihinsel hatta ruhsal açıdan hissettikleri ve değişiminden çok daha fazla. Tamamen bir uyanış olarak da düşünebilirsiniz. 

''Uyuyamıyorum. Tam on yedi gün oldu. Uyuyamama hastalığından söz ediyor değilim. Uyuyamama hastalığının ne olduğunu az çok biliyorum.''

Hikaye kadın kahramanın evliliğinden önce yani gençlik yıllarında uyku sorununu yaşamış olmasını anlatmasıyla başlıyor. Bu sürecin nasıl başladığını ve nasıl bittiğini bilmese de evliliğinden sonra yaşadığı uyku sorunuyla kıyaslanamayacak, bir ay kadar süren kötü bir süreç geçiriyor. Bilincinin tamamen açık ancak hafifçe uyukladığınızı düşünün. Evliliğinden sonra yaşadığı uyku sorunu ise tam tersi kendini hiç olmadığı kadar iyi hissediyor. çok daha sağlıklı, enerji dolu ve bilinci yerinde. Bu durum hayatı ve sıradanlığını sorgulamasına neden oluyor ve okuyucu buna tanıklık ediyor. O sıradanlığın içerisinde tuttuğu bir günlüğü okuduğunda sıkıcı hayatına kendi dahi şaşırıyor. Bambaşka bir boyuta geçmek gibi. Gerçek dünyadan yavaş yavaş kopmak ve kendi isteklerin doğrultusunda ilerlemek. Hikayenin özü de bu zaten. Hızla geçen bir zaman var ve hayatımıza sürekli birilerini alıyor ve çıkartıyoruz. Bu döngü içerisinde istediklerimizden çok bizden istenenlerin doğrultusunda yaşamaya başlıyoruz. Zamanla yapmaktan hoşlandığımız şeyleri bir kenara bırakıp, bizden beklenenleri yapmaya başlıyoruz ve en kötüsü de bunun farkına dahi varmıyoruz.  Bu hikayedeki karakterin çocukluğundan itibaren kitap okumayı çok sevmesi, tüm parasını zamanında kitaplara harcaması ve  İngiliz Dili ve Edebiyatı mezunu olmasına rağmen evliliğinden sonra, hayatın karmaşasıyla birlikte hayatının bu derece tam tersi bir hal almasını sorgulamasını okuyoruz. Bu sistemin dışına çıkabilecek mi? Bu sorunun cevabını vermekte okuyucuya düşüyor.

Son olarak hikayede Japon kültüründen bir şeyler bulmak çok zor. Yazarın evrensel bir dil kullanma çabası göze çarpıyor. Belki de bu nedenle yazar karakterlerin isimlerini bizimle paylaşmıyor, mekan ve yer isimleri belirtmiyor. Kısacası Japon kültüründen hiç bir şey yok. Tolstoy ve  Anna Karenina kitaba damgasını vurmuş durumda. Anna Karenina ve Murakami'nin isimsiz kadınıyla aralarında benzerliklerde göze çarpıyor.

''Kim ölümü gerçekten tecrübe edebilmiş ki? Hiç kimse. Ölümü tecrübe edenler çoktan öldüler.''

Haruki Murakami okuduğum onca kitabından sonra artık iyi tanıdığımı düşündüğüm yazarlardan. Kadınsız Erkekler adlı kitabıyla başladığım Murakami yolculuğuna Yaban Koyununun İzinde, Koşmasaydım Yazamazdım, Sahilde Kafka, Sputnik Sevgilim ve Sınırın Güneyinde Güneşin Batısında adlı kitaplarıyla devam etmiştim ve okuduğum son kitabı da Uyku adlı kitabı oldu. Uyku diğer kitaplarıyla kıyaslanırsa zayıf kalan bir hikaye ancak bu kötü olduğu anlamına gelmiyor. Kısa süre içerisinde bitirilebilecek kitap. Sadece bir iki saatinizi ayırmanız yeterli olacaktır.

Josh Malerman tarafından yazılan Gölün Dibindeki Ev çevirisini yapan Aslı Dağlı tarafından bana hediye edilen iki kitaptan biri. Kitaptan bahsetmeden önce bu tarz gerilim kitaplarını çok sık okumadığımı söylemeliyim. Daha önce blogumda yer verdiğim kitaplara da bakarsınız bunu kolaylıkla anlayabilirsiniz. Belki de bana gönderilen bu iki kitapla iyi bir gerilim, korku okuyucusu olurum belli mi olur. Dediğim gibi bu alanda iyi olmadığımı düşündüğüm için kitabı bu tarzdaki diğer kitaplarla karşılaştıramam ancak bende bıraktığı izlenimlerden bahsedebilirim diye düşünüyorum.

Josh Malerman Kim

Josh Malerman Amerikalı bir yazar, oyuncu ve ''The High Strung'' grubunun da solistidir. İlk kitabı Kafes ilk olarak İngiltere ve Amerika Birleşik Devletleri'nde yayınlanmıştır. Ülkemizde 2015 yılında basılmış ve büyük ilgi görmüştür. İkinci kitabı olan Gölün Dibindeki Ev ise İthaki yayınları tarafından Mart 2017 tarihinde basılmıştır.

Gölüm Dibindeki Ev Konusu

Gölün Dibindeki Ev, Amelia ve James adında iki çiftin hikayesini anlatıyor. 17 yaşında olan Amelia ve James, ilk randevuları için buluşuyorlar ve kanoyla gölde gezintiye çıkıyorlar. İlk randevu için farklı bir mekan seçmenin tedirginliği içerisinde mükemmel manzaranın tadını çıkarıyorlar. Çıktıkları gölden daha küçük ve sessiz diğer bir göle kadar kürek çekiyorlar ve üçüncü göle açılan bir geçit fark ediyorlar. Diğer göllere göre daha gösterişsiz ve pis olduğunu düşündükleri bir sırada suyun altında bir çatı fark ediyorlar.

Amelia ve James merak içerisinde göle dalıp eve bakmak istiyor. Her tarafının yosunlarla kaplandığı, çürümüş bir harabeyle karşılaşmayı bekleseler de gördükleri etkisinden kurtulamayacak kadar çok etkileniyorlar. İki katlı bir ev. Her yer yerli yerinde duruyor. Masanın üzerinde duran tabaklar, dimdik duran bir askılık, yerinde duran ampuller, ve biblolar.

Amelia ve James dalış takımlarıyla dalmaya karar veriyorlar ve zamanla ev ile aralarında bir bağ olduğuna inanmaya başlıyorlar. Evin tüm odalarına girip çıkıyorlar. Neden ve nasıl sorularını sormayı yasaklıyorlar kendilerine. Evin içerisindeki havuzun sıcaklığı, tezgahın üzerinde duran karabiberlik, duydukları ayak sesleri ve kahkahalar karanlığın içerisinde iki fenerle Amelia ve James.

''Bir kuralım var,'' dedi Amelia.''Yalnızca bir tanemi?''''Nasıl ya da neden diye sormak yok.''

Benim Yorumum

Gölün Dibindeki Ev, sadece 182 sayfa ve büyük puntolarla yayınlandığı için kısa sürede, kolaylıkla okunabilecek bir kitap. Akıcı ve sade bir anlatım söz konusu, tasvirler ise oldukça iyiydi. En azından mekanları, sesleri ve olayları kolaylıkla canlandıra biliyorsunuz. Okuması kolay ve olaylar hızlı bir şekilde, sizi sıkmadan akıp gidiyor. Bunun bir nedeni de çeviri muhakkak. Kitabın kapağı ise hikayeyi anlatıyor aslında. Bu nedenle sevdim tasarımını ve dokusunu.

Kitap baştan sona Amelia, James ve ev üzerine kurulmuş bir hikayeye sahipti. Yavaş yavaş ilerleyen bir gerilim söz konusu olsa da korku hissini fazlasıyla hissettiğiniz bir hikaye söz konusu değil. Yazarın amacı da bu değildi bana göre. Hayatlarında ilk defa aşkı bulmuş iki çift ve biraz gizem, biraz sır ve birazda merak uyandıracak olaylar.

Josh Malerman'ın ilk kitabı olan Kafes'i okumadım. Ancak çok satan kitaplar arasında olduğunu ve büyük bir ilgiyle karşılandığını biliyorum. Sosyal medya ve bloglar da  bir çok defa karşıma çıktı. Ancak tarzım olduğunu düşünmediğim için okumamıştım. En başta da söylediğim gibi gerilim ve koku tarzında kitaplar çok fazla tercihim değil. Bu nedenle mutlaka okuyun, kesinlikle tavsiye ediyorum gibi şeyler söylersem kendimle çelişmiş olurum. Akıcı, sade bir anlatım ve güzel bir hikaye ancak benim için yeterli olmadı ve eksik bir tarafı vardı diyebilirim. Siz bu tarzda kitapları seviyorsanız ve Josh Malerman'ın kaleminden de hoşlanıyorsanız fazla beklenti içine girmeden bir göz atın derim.